شصت مرتبه هم كه در مبارزه‌ی نفس شكست خوردى، بايد بلند شوى و بگويى من پيروزم! مهم، قاطعيت و تصميم اول شماست. خداوند متعال در نهايت، شما را يارى می‌كند، انشاءالله.

آیت الله عبدالکریم حق شناس

گویند مردی روستایی از روحانی ای شنیده بود که می توان هنگام تداخل چند غسل به نیت همه غسل هایی که به گردن دارد یک غسل کند. او در دیدار بعدیش با آن روحانی چنین گفت: روستای ما حمام ندارد از سویی هوا سرد بود نمی توانستم غسل کنم. بنابراین هر موقع غسلی به گردن داشتم روی دسته بیل مثل چوب خط قدیم علامت می زدم. هنگامی که بعد از مدت ها به شهر می رفتم اول حمام می رفتم و هنگام غسل می گفتم غسل می کنم از نوک بیل تا ته بیل قربه الی الله.

امام صادق علیه السلام در پاسخ طبيبى فرومانده از پاسخ به اين پرسش امام كه: چرا كاسه سر، از چند استخوان و لايه تشكيل مى شود؟: چون هر چيز درون تهى اگر یک پارچه باشد، شكستن زودتر به سراغش مى آيد و چون چند تكه قرار داده شود، شكستگى از آن دورتر است.

امام صادق علیه السلام خطاب به مفضل بن عمر:

اگر جمجمه باز مى شد و مى توانستى مغز را ببينى، مى ديدى كه به حجاب هایی (لايه هایی ) كه روى همديگر قرار گرفته اند، در ميان گرفته شده است تا هم آن را از عارضه مصون بدارد، و هم آن را استوار نگه دا، تا بدان، لرزش راه نيابد؛

و مى ديدى كه جمجمه، به سان كُلَه خودى بر آن قرار گرفته است تا آن را از اثر ضربت هاى سختى كه ممكن است به سر برسد، حفظ كند. سپس، تاجى از مو بر روى جُمجُمه پوشانده شده و اين پوشش، همانند پوستينى براى سر است كه آن را از شدت سرما و گرما، نگه مى دارد. پس چه كسى مغز را در چنين دِژى جاى داده است،

مگر همو كه آن را آفريد و سرچشمه احساس ساخت و به واسطه ى منزلت والايى كه در بدن دارد، و نيز به واسطه ى مرتبه بلند و جايگاه برجسته اش آن را سزامند اين همه حفظ و مراقبت دانست؟

اى مفضّل! چه كسى قلب را در درون سينه انسان قرار داد و زِرِهى كه پوشش استوار آن است، بر آن قرار داد و آن را به دنده ها و گوشت و عصبى كه بر آن است، مصونيت داد تا جراحت و آزارى بدان نرسد؟

اى مفضّل! نيک بينديش كه چرا مغز كه جسمى رقيق است، در لا به لاى استخوان ها حصار يافته است. آيا جز براى اين است كه از آن ، حفاظت كند و آن را مصون بدارد؟

پی نوشت:

کتاب: طب الصادق علیه السلام، مولف: دکترمحمد دریایی

منبع: سایت ذی طوی

پس از شهادت امام حسين(ع) و قيام توابين، نفرتي عميق از بني‏اميه در ميان مسلمين ايجاد شد. با شكست قيام توابين، باقي مانده‏ي آن‏ها به گرد مختار بن ابوعبيده ثقفي جمع شدند. مختار به داعيه‏ي خون خواهي امام حسين و دعوت به محمد حنفيه برادر آن حضرت، در كوفه قيام كرد و آن شهر را تصرف نمود. مختار قاتلان و كساني را كه در شهادت امام حسين(ع) نقش داشتند به قتل رساند و انتقام اهل بيت را از اشقياي زمان گرفت. مختار ثقفي حدود يك سال بر كوفه حكومت كرد امّا از سپاهيان مصعب بن زبير شكست خورد و كشته شد.

*گفتاری از حجت‌الاسلام‌والمسلمین كاظم صدیقی، استاد اخلاق و امام جمعه‌ی موقت تهران درباره‌ی شخصیت مرحوم آیت‌الله حاج شیخ عزیزالله خوشوقت
سابقه‌ی آشنایی رهبر انقلاب با حضرت آیت‌الله خوشوقت و علاقه‌ی رهبری به ایشان، به مدرسه‌ی حجتیه‌ی قم بازمی‌گردد. بعد از انقلاب هم مشورت‌هایی با ایشان داشتند. تكریم عجیبی حضرت آقا از ایشان داشتند. یك بار یادم هست كه آیت‌الله خوشوقت برای حضور در یكی از مجالس، خدمت حضرت آقا رفته بودند و از در حیاط وارد شده بودند و كفش‌ها را هم همان‌جا گذاشته بودند. بعد از پایان مجلس، همه حركت كردند برای صرف شام. حضرت آقا و آیت‌الله خوشوقت كنار یكدیگر بودند. حضرت آقا وقتی متوجه شدند كه كفش‌های ایشان در آن‌جا نیست، كفش‌های خودشان را برداشتند و مقابل پاهای آیت‌الله خوشوقت جفت كردند. آیت‌الله خوشوقت هرچه اصرار كردند، آقا قبول نكردند. آیت‌الله خوشوقت هم كفش‌های آقا را پوشیدند و بعد، اطرافیان برای حضرت آقا كفش آوردند. حضرت آقا علاقه‌ی فوق‌العاده‌ای به ایشان داشتند. فراتر از علاقه، بلكه اعتقاد بود.

رهبر معظم انقلاب آیت‌الله خوشوقت را جزو كسانی معرفی می‌كردند كه جلوی طوفان‌ها را می‌گیرند و نمی‌گذارند دل‌ها را باد ببرد. ایشان فرمودند كه طوفان‌ها زیاد است و مقاومت‌كردن در برابر این طوفان‌ها مشكل است. به یك جایی وصل بشوید كه این بادها شما را با خودش نبرد. سؤال كردیم مثلاً به چه كسی؟ فرمودند به آیت‌الله خوشوقت.

آیت‌الله خوشوقت همچون دریا بود. ان‌شاءالله خداوند ما را با ایشان كه از دستمان رفته است، محشور كند. خداوند ایشان را در بهار رحمتش مُستغرق، و با اولیاء‌الله محشور كند.

منبع: khamenei.ir

«سلام بر تو اي دختر ولي خدا، سلام بر تو اي عمه ولي خدا، سلام بر تو اي دختر موسي بن جعفر عليه السلام»!
ما خستگان و راه ماندگان طريق عشق، به شفاخانه تو پناه آورده ايم تا به آيين کرامت، از درياي شفاعت سيرابمان کني!
معصومه جان! بغض دلتنگي در هواي باراني چشم هامان شکسته شده است . ياد بانوي تنها کوچه هاي مدينه، صبر از کف احساسمان برده است و براي زيارت قبر پنهان مادر مظلومه ات، تاب نداريم. پس به سايه امن حرم تو مي شتابيم تا در کنج خلوت حريمت آرام بگيريم.
اي خواهر کريمه رضا عليه السلام! چقدر گلدسته هاي حرم تو، به آستان آسماني رضا عليه السلام نزديک است! انگار طنين صداي او، هر لحظه در هواي قلب هايمان مي پيچد که: «هرکس معصومه عليهاالسلام را در قم زيارت کند، گويي مرا زيارت کرده است» .

منبع:ماهنامه ي اشارات شماره ي 96 /س