فرازی از گفتارهای دلنشین حضرت عسکری(ع) برای ره توشه زندگی

1. موعظه پنهانی:

« من وعظ اخاه سرا فقد زانه و من وعظه علانیه فقد شانه (تحف العقول، ص 489). هرکس برادر مؤمن خویش را در پنهانی موعظه کند،[شخصیت] او را آراسته است و اگر وی را آشکارا[و در حضور دیگری] اندرز دهد، از شخصیت او کاسته [ و او را تحقیر نموده است.]»

2. اعتدال در بخشش:

« ان للجود مقدارا فاذا زاد علیه فهو سرف (انوار البهیه، ص 318). بذل و بخشش اندازه ای دارد، اگر از آن اندازه بگذرد اسراف محسوب می شود».

3. زمان فراگیری دانش:

« اذا نشطت القلوب فاودعوها و اذا نفرت فودعوها(همان) هنگامی که دل ها نشاط یافتند، به آنها امانت دهیدو هنگامی که تنفر [و ملامت] دارند، آنها را واگذارید».

4. ارزش تفکر:

« لیست العباده کثره الصیام و الصلوه و انما العباده کثره التفکر فی امر الله( تحف العقول، ص 488و 489). عبادت [حقیقی] به بسیاری نماز و روزه نیست، همانا عبادت[ حقیقی]، تفکر بسیار در امر خداوند است».

5. عزت واقعی:

« ما ترک الحق عزیز الا ذل و لا اخذ به ذلیل الا عز(همان) هیچ عزیزی حق را ترک نکرد مگر اینکه ذلیل شد و هیچ ذلیل و خواری به سوی حق نرفت مگر اینکه عزیز گردید».

6. خواسته های ذلت آور:

« ما اقبح بالمؤمن ان تکون له رغبه تذله(همان) چه زشت است برای مؤمن که به دنبال خواهشی برود که او را ذلیل [و خوار] می کند».