ورود شهید حسینی(ره) به حوزه علمیه قم همزمان بود با گسترش نهضت جهانی امام خمینی(قدس سره). این شهید هم خود در تظاهرات شرکت می‌کرد هم دیگر طلاب پاکستانی ساکن حوزه علمیه قم را به شرکت در تظاهرات ترغیب می‌کرد. از این رو طلاب غیر ایرانی، بخصوص طلاب پاکستانی، تحت مراقبت شدید ساواک قرار گرفتند و به همین سبب شهید حسینی را پس از شناسایی، دستگیر و از ایران اخراج کردند.

این شهید برای شروع تحول فرهنگی - سیاسی در ساختار جامعه پاکستان اقدامات حساب شده ای را انجام داده و شیعیان پاکستان را از ماهیت حکومت نظامی ضیاء الحق آگاه ساخت. وی در ششم جولای 1986 ميلادي اعلام کرد که ما وارد سیاست خواهیم شد. زمانیکه ضیاء الحق، دیکتاتور معروف پاکستان بر سر کار بود، هیچ‌کس جرأت نمی‌کرد علیه ضیاء الحق قیام کند حتی «بی‌نظیر بوتو» که نخست‌وزیر بود نمی توانست علیه او ابراز عقیده کند. شهید حسینی(ره) در اوایل رهبری علناً با حکومت ظالم ضیاء الحق مخالفت کرد.

از طرف دولت پیشنهادهای زیادی برای مذاکره شد، اما شهید حسینی آنها را به هیچ وجه قبول نکرد. در سال 1980 دولت قوانینی به تصویب رساند که در آن حقوق شیعیان تضییع شد و شیعیان را در اقلیت قرار دادند. آن زمان که روحانی برجسته پاکستان، مفتی جعفر حسینی(ره) اعلام کرد که همه شیعیان جهت اعتراض به این قانون، در «اسلام آباد» تجمع کنند. دولت اعتراض مردم را قبول نکرد و شیعیان به دبیرخانه (که نخست‌وزیری و مجلس سنا در آن واقع است.) حمله کردند، یکی از شیعیان در این راه شهید شد. نتیجه آن (اعتراضات) به تصویب رسیدن قرار داد بین شیعیان و دولت بود.

یکی از محرّکان اصلی این جریان، شهید عارف حسینی بود. بعد از دستگیری مفتی جعفر حسینی(ره) شهید حسینی فعالیت خود را شدت بخشید. شهید عارف حسینی پس از انتخاب به رهبری، قلمرو فعالیت‌های انقلابی خود را گسترش داد. او محور مفاسد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را در پاکستان در یک حرکت بنیادی در بافت کلی جامعه پاکستان می دانست و از این جهت انقلاب اسلامی را در پاکستان تنها راه حل آن به حساب می آورد و چنین عقیده داشت:

«حل تمام این مشکلات از راه یک انقلاب اسلامی خواهد بود، مانند انقلاب اسلامی که در ایران بر پا شد و دشمن هم امروز به حقانیت آن اعتراف دارد، اکنون آمریکا با اینکه میلیونها دلار صرف کرده است در دل محرومان و مظلومان جهان جای ندارد و به‌رغم همه مخالفت‌های قدرت‌های استکباری، دل محرومان و مظلومان جهان، مالامال از محبت به انقلاب اسلامی ایران و امام خمینی(قدس سره) است.»

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5