یک روحانی موفق برای یک جلسه سخنرانی به غیر از اندوخته های ذهنی قبلی ساعت ها مطالعه می کند. اما همانگونه که باغبان برای کاشتن گیاه و به ثمر رساندن آن نیاز به شرایط ویژه آب، هوا، نور، کود و…دارد سخنران نیز باید شرایط تبلیغ موفق؛ «مخاطب و نیاز شناسی»،« روش شناسی»،«زمان شناسی»،« مکان شناسی»، «زبان و واژه شناسی»،« ارتباط شناسی»، «آسیب شناسی» و« ارزیابی و پیامد شناسی» را در نظر گیرد. فن خطابه هم علم است و هم هنر.

گاهی شرایط و عوامل مختلفی مانند ناراحتی مزاج، استرس های درونی ( میگرن، یادآوری تجارب تلخ و..) بیرونی) بدهی، مرگ عزیزان، و…) می تواند بر گفتار سخنران وگوینده اثر بگذارد. گویند هنگام سخنرانی شعری را آماد کرده بود که ابتدای سخنرانی اش بخواند وقتی مصرع اول را خواند متوجه شد که ادامه شعر را فراموش کرده است او از لطایف الحیل فن خطابه اش کمک گرفت و بدون این که خود را ببازد سخنرانی را مصرع ساختگی اش را این چنین ادامه داد:

اول قرار نبود که عاشقان را بکشند( ادامه شعر یادش نمی آمد دوباره تکرار کرد بلکه یادش بیاید) اول قرار نبود که عاشقان را بکشند باز هم یادش نیامد بنابراین مصرعی ساخت و گفت بعداً قرار شد که عاشقان را بکشند.