دعا جهت فاسد نشدن عبادت به وسیله عجب و كار نیك به واسطه منت نهادن :

امام چهارم علیه السّلام در دعاى مكارم الاخلاق از خدا، چنین درخواست مى كند:

((…و لا تفسد عبادتى بالعجب و اجر للنّاس على یدى الخیر و لا تمحقه بالمنِّ…))

((خداوندا!] عبادتم را به سبب عجب و خودپسندى ، فاسد مگردان و خیر و نیكى براى مردم را به دست من روان ساز و آن را با منت گذاردن تباه مساز.))

پروردگارا!
منم كودكي كه پروريدي و منم ناداني كه آموختي و منم گمراهي كه ره نمودي اش و منم ترساني كه آسودي اش و گرسنه يي كه سيرش كردي و تشنه يي كه نوشاندي او را و برهنه يي كه پوشيديش و نداري كه توانگرش كردي و ناتواني كه نيرويش دادي و خواري كه عزتش ساختي و خطاكاري كه از او درگذشتي و منم آنكه شرمت نكرد در حال خلوت و رعايت نكرد در آشكار.

ابو حمزه ثمالي

اي خالق بي نياز! بنگر به دستان تهي مخلوقي رو سياه كه تنها اميدش نزد توست؛ آن سان كه سختي روزگار راه بر او تنگ كرده است.

اي مهربان ترين مهربانان! ديدگانم را به هر چه افكندم تجلّي حضور توست؛ لطف تو و محبّت تو كه شامل حال تمامي مخلوقات است.

گردش ستارگان، وزش باد، رويش گياهان، نم نم باران، همه و همه يادآور عظمت تواند.

اي ستارالعيوب! به درِ خانه چه كسي روم و حلّ مشكلم را از او خواستار شوم، در حالي كه مي دانم او هم به سوي تو خواهد آمد.

پس چرا خود نيابم كه تو بي منّت بر من مي بخشي هر آنچه را كه خواهان آن باشم.

برگرفته از دعاي كميل