اي بــه بنيــن تــو درود همـه
فاطمـه يا فاطمـه يا فاطمـه
بــاغ گــل يــاس سـلام عليک
مـــادر عبــاس ســلام عـليک
اي همه از خود سفرت تاحسين
اذن دخـول حــرمت ياحسين
سايـــه‌نشين حـــرم آفتــاب
غــرق شــده در کــرم آفتاب
فـــاطمه دوم حيــدر شــدي
مادر يک ماه و سه اختر شدي
طوبـي، طوبـي لک زيـن احترام
دختـر زهـرا بـه تو گويد سلام

قـدر تـو گـوي شرف از ناس برد
ارث ادب را ز تــو عبــاس بــرد
جز تو کـه بـر شيـرخدا شيـر زاد؟
جز تو کـه بـر شيـر علي شير داد
جز تو که در کرب و بلاي حسين
چـار پسـر کــرده فـداي حسين
چـار پســر دادي و زيــن افتخــار
شــد حــرم چــار امــامت مــزار
پــاسخ آن وفــا و احســاس تــو
فاطمــه شــد مــادر عبـاس تــو
چـار پسـر داشتـي اي جـان پاک
رفـت غريبانــه تنـت زيـر خـاک
ليـک جوانــان عــرب ره سپـــر
در پـي تابـوت تــو همچـون پسر

بــر لبشـان نالـه يا فاطمه
اشـک فشاندنـد بــرايت همـه
ديــده اوتـاد بــرايت گـريست
سيــدسجّاد بــرايت گــريست
نيست عجب اينکه به ترفيع تو
فاطمـه آيــد پــي تشييـع تو
بـه غيـرت و وفا و احساس تو
بـه خـون پيشانـي عبـاس تو
ناله جانسوز تو در گوش ماست
چوب? تابوت تو بر دوش ماست
بـاز هـم آي ماه شهادت فروز
مراسـم دفـن تـو مـي‌بود روز
بـر در بيـت تـو شـرارت نشد
بر گل روي تـو جسـارت نشد

ضربــه بـه بـازوت نزد هيچکس
لگــد بـه پهلـوت نـزد هيچکس
کـاش شـود جـاري اشـک همه
از حـرمت تــا حـرم فاطمه
«ميثــم» آلـــوده دل ســوخته
چشم بـه سـوي حـرمت دوخته
ذکر دل اوست به هر صبح شام
تـا کـه دهـد بـر تو مکرر سلام
بــاغ گــل يــاس سلام عليک
مــادر عبـــاس ســلام عليک

طالبی-قانعی