تاسوعای حسینی
فرمان حمله عمومی:
عمربن سعد بعد از دریافت نامه عبید الله احساس کرد اگر در مبارزه با امام تعلل ورزد موفقیت خویش را از دست خواهد داد

و شمر به جای او به فرماندهی سپاه خواهد رسید بدین جهت در عصر تاسوعا بدون هیچ گونه اخطار قبلی و با دست پاچگی تمام فرمان حمله عمومی به سوی خیمه های امام حسین را صادر کرد

امام در این هنگام خیل عظیم سپاهیان دشمن را در روبه روی خیمه های خود مشاهده کرد

آن حضرت بلا درنگ برادرش عباس را طلبید و وی به همراه بیست تن از یاران خدا کارش چون زهیر-حبیب بن مظاهر را به سوی سپاه دشمن فرستاد تا عمربن سعد را ملاقات کرده وعلت آتش افروزی های بی حاصل آنان را جویا گردند
آنان پاسخ دادند از امیربن زیاد فرمان آمده که باید بر شما عرضه کنیم که یا در طاعت او درآیید وبا او بیعت کنید ویا آماده ی نبرد سرنوشت ساز شوید

حضرت عباس پیام دشمن را به امام رساند امام فرمودند :به سوی ایشان برو واز آنها مهلت بخواه تا امشب را صبر و کار نبرد را به فردا واگذار کنند

چون دوست دارم در شب آخر عمرم مقداری بیشتر به عبادت بپردازم و خدا میداند که من چه قدر راز و نیاز با وی را دوست دارم حضرت عباس پیام امام را به دشمن رسانید عمر سعد که مضنون به مسامحه کاری شده بود و شمر را رقیب خود میدید از در خواست امام سرباز زد وگفت برای حسین دیگر مهلتی نیست

اما برخی از فرماندهان سپاه از جمله:قیس بن اشعث وعمربن حجاج بر او اعتراض کردند و گفتند اگر سپاهیان شرک و کفر از ما مهلت میخواستند

ما دریغ نمیکردیم ولی از مهلت دادن به فرزند زاده ی رسول خدا دریغ میورزیم لازم است اورا مهلت دهی عمربن سعد ناگزیر در خواست امام را پذیرفت و پیام داد که یک شب را به شما مهلت دادم ولی بامداد فردا اگر بر فرمان امیر سر طاعت فرو نیاورید فیصله ی کار را به شمشیر میسپارم در این هنگام آرامش نسبی حاکم گردید و هردو سپاه به خیمه گاه خویش باز گشتند و منتظر فرا رسیدن روز بعد شدند

در و دیوار مکه را آیینه بندان کنید . آسمان مکه ار ستاره باران کنید . از عرش تافرش را با گل های یاس بیارایید . امشب خانه محمد ( صلی الله علیه و آله) میهمانی کوچک از آسمان دارد . میهمانی که قدومش از خاک تا افلاک را نورافشان کرده است . میهمانی که همچون شهاب شب تاریک جاهلیت را می شکفد . و در آغوش پرمهر محمد ( صلی الله علیه و آله) جای می گیرد . ……………

رفته خود از عرش تا به فرش سراسر

زير فلک سايه لواي محمد(ص)

نوري(سيّاره) يافت راه هدايت

تا که شدش عشق رهنماي محمد(ص)

عيد مبعث مبارک

.

.

.

سائل درمانده نااميد نگردد

گر که بکوبد در سراي محمد(ص)

اي که نداي” اذان” رسيد به گوشت

هان که به گوشت رسد نداي محمد(ص)

مبعث مبارک

.

.

.

خواند زبان دلم ثناي محمد(ص)

ماند خرد خيره در لقاي محمد(ص)

ديده دل، جام جم به هيچ شمارد

سرمه کند گر زخاک پاي محمد(ص)

عيد مبعث بر همگان مبارک

.

.

.

تويي هم مصطفي و هم محمد تو را در آسمان نامند احمد

تو کانون صفا مرد يقيني تو عين رحمه للعالميني

عيد مبعث بر تمام مسلمانان مبارک باد

.

.

.

بعثت نه اين سرور، سرور ولايت است /  مبعث نه اين چراغ، چراغ هدايت است

خورشيد چون ز شرق حرا پرتو افکند /  احمد نه اين فروغ، فروغ رسالت است

.

.

.

نور عترت آمد از آيينه ام

کيست در غار حراي سينه ام

رگ رگم پيغام احمد مي دهد

سينه ام بوي محمد مي دهد

.

.

.

از بعثت او جهان جوان شد ، گيتى چو بهشت جاودان شد ، اين عيد به اهل دين مبارک ، بر

جمله مسلمين مبارک.

.

.

.



ستاره اي بدرخشيد و ماه مجلس شد ، دل رميده ما را انيس و مونس شد .

بعثت پيامبر اکرم بر پيروان حقيقيش تهنيت باد .

.

.

.

به امر رب خود لبيک گوييم ، به همراه ملائک جمله گوييم ، سلام و رحمت حق بر محمد ،

اللهم صل علي محمد .

.

.

.

اميد آنکه لياقت رحمتي از الطاف رحمة للعالمين را داشته باشيم و اين روز را به يادش گناه

نکنيم

.

.

.

تو اکنون شهر علم و اجتهادي ، تو رب النوع شمشير و جهادي ، تو خورشيدي شدي در

گوشه غار ، بر نور تو شد خورشيد و مه تار ، بتاب و روشني بخش جهان باش ، مهين

پيغمبر آخر زمان باش . عيد پيامبري رسول خدا مبارک .

.

.

.

آن شب ، شب بيست و هفتم رجب بود . محمد غرق در انديشه بود که ناگهان صدايي گيرا

و گرم درغار پيچيد : بخوان! بخوان به نام پروردگارت که بيافريد ، آدمي را از لخته خوني

آفريد ، بخوان که پروردگار تو ارجمندترين است ، همو که با قلم آموخت ، و به آدمي آنچه را

که نمي دانست بياموخت . . . عيد مبعث مبارک باد ..