به منتظران بگوييد… در صدايم خوانده اي، اي غرق تمنّايم هنوز، گرچه در جمعم ولي تنهاي تنهايم هنوز، بي تو امشب گريه هم با من غريبي مي كند، ديده در راهند چشهايم كه بازآيي هنوز. خواهم كه تو اي پاره ي دل زنده بماني.

اميد من آنست كه در گلشن هستي چون ماه جهان تاب درخشنده بماني، چون غنچه ي گل با لب پرخنده بماني.

طلبه سال اول، سميه پورعباسيان