سعدي مي گويد: پارسايي را ديدم در كنار دريا كه «زخم پلنگ» (نوعي بيماري) داشت و به هيچ دارو خوب نمي شد. مدتها در آن رنجور بود و مدام شكر خداي عزوجل گفتي. پرسيدندش كه شكر چه مي گويي؟ گفت: شكر آنكه به مصيبتي گرفتارم نه به معصيتي.